De jeugd neemt de toekomst

We horen de laatste tijd steeds vaker van de jeugd dat ze het niet meer zien zitten en de toekomst nauwelijks nog in de ogen durven te kijken. Eerst verwijt je ze nog een gebrek aan ruggengraat, maar dan blijkt dat ze eigenlijk niet anders kunnen: ze krijgen door de gevestigde orde alleen maar informatie voorgeschoteld over een gitzwarte toekomst.

Journalisten dwepen met de zeespiegel die een meter omhoog gaat, dat de hoeveelheid broeikasgassen schrikbarend toeneemt, dat het weer steeds onstuimiger wordt, dat de vergrijzing de welvaart van iedereen doet afnemen, dat je wordt opgeleid voor een vak dat over twintig jaar niet meer bestaat, dat robots en kunstmatige intelligentie je werk overnemen, dat je moet werken tot je er dood bij neervalt, dat pensioenen niet meer zijn te betalen, dat blonde mannen met rare ideeën gelijk willen krijgen, dat je vrijheid en je privacy in een rap tempo naar de vaantjes gaan.

In de filmindustrie is het niet veel beter: er is geen enkele film te vinden die een positief toekomstbeeld schetst, vooral als het gaat over robotisering. Robocop, Minority Report, Prey en zelfs Wall-E schetsen een wereldbeeld van politiestaten waar individuele mensen niks meer te vertellen hebben, laat staan dat die individuen hun eigen visie op die toekomst zouden kunnen implementeren. Boeken beschrijven hetzelfde, maar gelukkig leest de jeugd die toch niet.