Huid uit de 3d-printer

Onderzoekers van de Universidad Carlos III in Madrid hebben veelbelovende resultaten getoond met het 3d-printen van menselijke huid voor laboratoriumonderzoek of transplantatie. Mogelijk leidt dat tot een oplossing voor brandwondslachtoffers en andere patiënten met grote wonden, en kan het proefdiergebruik terugdringen.

Het onderzoek is een vervolg op eerdere resultaten die de universiteit boekte met het kweken van huid. De huid is een gewild onderwerp voor onderzoek naar het namaken van organen vanwege de relatief simpele structuur, maar nog altijd is het lastig om alle celtypen op de juiste manier te integreren in een matrix zodat het geheel zich juist ontwikkelt. De Spanjaarden ontdekten echter een relatief simpele manier om huid te produceren met maar twee celtypen en het juiste matrixmateriaal. Dit kan in een kweekkast ‘rijpen’ voor onderzoeksdoeleinden, of direct getransplanteerd worden waarna het zich op het lichaam van de patiënt verder ontwikkelt.

Tot nog toe was het echter erg bewerkelijk om de namaakhuid te produceren. Daarom namen de onderzoekers hun toevlucht tot de 3d-printer. Ze gebruikten hiervoor de opensource Printrbot, die ze zodanig konden aanpassen dat het apparaat met levend materiaal overweg kan. De printer legt eerst een laag cellen in een gelmatrix neer. Dit vertegenwoordigt de dermis, de onderste laag van de huid. Als die is uitgehard, wordt er een tweede laag van een ander celtype ‘los’ op neergelegd als epidermis, de deklaag. Die cellen moeten gedurende een dag een consistente laag vormen, waarna de kunsthuid voor transplantatie geschikt is of verder gekweekt kan worden.