Een lens dunner dan een velletje papier, maar met bijna perfect beeld: het kan, melden Harvard-onderzoekers in Nano Letters. ’In plaats van fasevertragingen te gebruiken die optreden als licht zich door een materiaal voortplant, kun je ook een instant faseverschuiving op een oppervlak realiseren‘, zegt hoofdauteur Federico Capasso. Zijn lens bestaat uit een zorgvuldig gestructureerde gouden nanolaag op een flinterdunne silicium ondergrond. Het geheel is zestig nanometer dik.
De optische prestaties lijden niet onder de in essentie tweedimensionale constructie. De lens benadert de diffractielimiet en elimineert tegelijkertijd bekende beeldvervormingen. Hij is bovendien schaalbaar voor een breed golflengtebereik door de grootte, hoek en onderlinge afstand van de nanostructuren in het goud aan te passen. In de publicatie presenteren de onderzoekers een exemplaar dat werkt bij telecomgolflengtes.