Joost Backus
Multicore, parallellisme, deadlocks vermijden, semaforen en zandbakmodellen om safe te programmeren in een dynamische wereld waarin het ene proces het andere wel eens zou kunnen verstoren. Ik moest meteen denken aan de bankensector, die dergelijke mechanismen juist node mist. De financiële wereld lijkt meer op een instabiele Windows 95-pc, waarin een neerstortende taak het hele systeem kon laten crashen, dan op een moderne machine met een veilig OS draaiend op een mooie multicore processor.
De banken willen ons graag anders doen geloven. Nergens vind ik de kloof tussen schijn en werkelijkheid zo groot. Kent u die oude tv-reclame nog waarbij een container in een verre haven wordt uitgeladen? Iemand roept ’Stop, we have a problem‘, maar dan verschijnt de bankier ten tonele om te interveniëren. Iedereen gelukkig en het laden en lossen kan doorgaan. Kunt u zich zoiets in de echte wereld voorstellen? Uw spullen zitten vast in de haven van Nairobi. U belt de bank en binnen een vloek en een zucht kan alles weer doorgaan door de magnifieke interventie van uw huisbankier.
De werkelijkheid is Fred ’de Kaasschaaf‘ Goodwin die de Royal Bank of Scotland in amper een decennium liet uitgroeien tot nummer vijf van de wereld, om die positie in no time te verkwanselen met de privatisering in oktober 2008. CEO Lloyd Blankfein die vindt dat de Amerikaanse zakenbank Goldmann Sachs ’Gods werk‘ verricht. Volgens het Financieele Dagblad moeten we dat echter met een zak zout nemen: Goldmann Sachs hielp Griekenland aan de euro door de schulden te verdoezelen, daarbij honderden miljoenen aan fee opstrijkend. Het verleidde Italiaanse dorpjes hun schulden te verkopen met ’Gods hulp‘, maar niet gratis natuurlijk. Het rommelde met inferieure hypotheekproducten door ze eerst te verkopen en daarna te speculeren op het ineenstorten ervan. Het verkocht zelfs beleggingen die het intern ’a piece of crap‘ noemde. Onze Heer werkt via mysterieuze wegen in een wel zeer parallel universum, denk ik dan.
Net zo mysterieus bewegen zich de banken in Nederland. Rijkman Groenink c.s. die zich door ego, megalomanie en een soort realiteitsvervormingsveld in het Fortis-avontuur stortten en er zo voor zorgden dat ABN Amro op spectaculaire wijze uit elkaar klapte en eigendom werd van ons allemaal – wel met 28,4 miljoen bonus voor heer RG trouwens. Zijn opvolger Gerrit Zalm die in Forum van 10 mei 2012 vet kopt: ’Een bank is geen sociale instelling‘. Klopt, maar er is behoorlijk wat overheidsgeld naar zijn instelling gevloeid. Waarop Zalm zegt: ’Ja, maar dat heeft deze bank niet besloten.‘ Sorry? NRC meldt in mei 2009: ’Volgens topman Zalm is ABN Amro in onderhandeling met het ministerie van Financiën en de Europese Commissie over een noodzakelijke kapitaalinjectie om het ’zelfstandig voortbestaan‘ van de bank te kunnen garanderen.‘ Ook nog een storing in het geheugen? Overheidsgeld met beide handen aanpakken maar het daarna als ’des overheids‘ neerzetten. Dat is pas parallel denken met vele kernen.
Nee, dan de Rabobank. Die beweert bij monde van Piet Moerland over zichzelf: ’Dit is een superieur model.‘ Dat superieure model vertoont ook scheurtjes. Volgens FD-bronnen kregen in 2008 en 2011 vier medewerkers hun congé omdat ze mogelijk betrokken waren bij het Libor-renteschandaal. Toen ik zelf onlangs bij de Rabo aanklopte met het verzoek een zakelijke rekening te openen, was het antwoord dat ze daar helaas geen medewerking aan konden verlenen. Mocht ik willen bankieren, moest ik eerst maar eens mijn particuliere bankzaken daar onderbrengen. Dan waren ze bereid verder te praten. Dat is toch gewoon koppelverkoop? Daar zou de NMA eens moeten ingrijpen. De KvK heeft me gecheckt en ingeschreven, dus ik zou niet weten welk beletsel er dan nog is om een zakelijke rekening te openen.
Juist de banken zouden er alles aan moeten doen de bedrijvigheid een zetje te geven, onder welke omstandigheden dan ook. Maar ja, die leven in een parallelle wereld. Ik ga nu bij de NMA bezwaar aantekenen tegen de Rabo. Zal toch wel niks worden. Ik hou u op de hoogte.