Spullen delen is makkelijk, maar mensen delen lijken we ingewikkeld te vinden. Mensen kunnen praten en dus ook dingen verklappen. Mensen zorgen voor onderscheidende innovaties en die willen we eigenlijk voor onszelf houden. Mensen lopen met data en informatie de deur uit en ergens anders naar binnen. Bij de buurman of, erger nog, de concurrent.
Mensen weten te veel. Mensen maken het verschil en dat willen we dan niet delen. Eigenlijk leggen we mensen het liefst aan de ketting, zorgen we dat ze niet meer kunnen communiceren met vreemden en delen we ze liefst zo min mogelijk. De drijfveer hierbij is angst, een slechte raadgever zoals we weten.
Je kunt er ook heel anders naar kijken. Voor bedrijven is vaak maar één ding moeilijker dan goede mensen binnenhalen, en dat is mensen binnenhouden. Mensen die het verschil kunnen maken, die innovaties realiseren, die de toekomst creëren. Mensen gaan wel eens elders op zoek naar nieuwe uitdagingen, puur omdat de huidige werkgever die blijkbaar niet of niet meer kan bieden. Helaas vaker en sneller dan ons lief is.
Zodra dat spannende project voorbij is, wordt dat kleine bedrijf toch minder sexy en gaan de slimmeriken weer op zoek. Dit soort van mensen wil met soortgenoten samenzitten en zoekt telkens weer spanning, uitdaging, inspiratie en vooral snelheid en vernieuwing en dat kan de kleinere ondernemer vaak niet bieden. Die ene specialist of slimmerik zit toch wat geïsoleerd, wel met hele aardige collega’s en een mooi salaris, maar dat is niet genoeg. Ze willen ‘soortgenoten’ om zich heen met wie ze kunnen sparren, van wie ze kunnen leren en waarmee ze samen grote dingen kunnen bereiken.
Delen is dan misschien toch niet zo gek? Mensen zien en horen dingen bij de buurman die ze anders niet gezien zouden hebben. Mensen halen inspiratie op en kunnen daarmee verder. Door samen te werken, kunnen mensen dingen bereiken die ze alleen niet hadden gekund. En misschien zelfs goedkoper en flexibeler! Tien ondernemers met tien keer een specialist hadden met delen en flexibiliteit misschien genoeg aan vijf specialisten in totaal. Maar ja, dan moet je ze wel durven delen, want tienmaal een halve specialist aantrekken, binnenhalen en binnenhouden is eigenlijk onmogelijk!
Ik bedoel hier niet commercieel delen, via wervings- en selectiebureaus, headhunters, uitzendbureaus, detacheerders en consultants. Die maken delen duurder door voor een halve fte de prijs van anderhalve medewerker te vragen. Hier is een hele nieuwe tak van sport ontstaan waar veel, heel veel geld wordt verdiend met iets dat we door samenwerking gewoon kosteloos of zelfs met kostenbesparing zelf kunnen regelen.
Zolang we het tenminste klein houden. Als het te groot wordt, hebben we overhead nodig, dan moeten we van alles gaan regelen. Dan wordt er iets opgetuigd dat niets toevoegt aan het primaire proces, maar wat gaat leven van de verstoring van het primaire proces, van de vele betrokkenen en van de wrijving daartussen. Het hele idee van een Talent- en Innovatiepool (Tip) is dat die meer oplevert en minder kost.
Samen wordt het sterker. Samen worden we groter. Samen kunnen we innoveren en nieuwe zaken aanpakken. Samen kunnen we ons de juiste mensen veroorloven en binnenhalen. Samen kunnen we ze zelfs (betaalbaar) binnenhouden. Samen kunnen we mensen boeien, uitdagen en inspireren. Samen kunnen we dingen die we alleen niet kunnen. Samen zien we dingen die we alleen niet zagen. Samen kunnen we de battle for talent winnen!