Taalproblemen, cultuurverschillen, tijdzones en afstand maken multisiteontwikkeling lastig. Zelfs wanneer alles perfect wordt georganiseerd, blijft het moeilijk. In het verleden heb ik dit meerdere malen mis zien gaan door ogenschijnlijk kleine dingen. Simpele e-mails die te lomp zijn geformuleerd en verkeerd worden geïnterpreteerd, escaleren bijvoorbeeld tot grote problemen en brengen het vertrouwen beneden het vriespunt van waaruit het nooit meer ontdooit.
Wiki‘s, Skype, Joi.me en Teamviewer zijn goede aanvullingen op persoonlijk contact maar zullen het nooit compleet kunnen vervangen. We hebben geleerd dat het vertrouwen dat je creëert op basis van persoonlijk contact een halfwaardetijd heeft van een week of zes. Communicatiefouten nemen toe met als gevolg dat requirements en ontwerp minder goed worden geïnterpreteerd, met als gevolg meer fouten, met als gevolg meer frictie tussen de teams en meer ’zij‘- en ’wij‘-denken. Het kostenvoordeel (omdat ’zij‘ goedkoper zijn) kan snel verdampen als er meer lokale uren moeten worden gemaakt, de gewenste kwaliteit niet wordt gehaald en de klant besluit niet meer terug te komen. Microsoft heeft niet voor niets in de eerste twintig jaar van zijn bestaan iedereen in Redmond gehouden. Regelmatig persoonlijk contact is dus heel belangrijk.
Sioux is een tijdje geleden begonnen met een ontwikkelteam in Vietnam. We hebben al jaren verschillende teams in Rusland en hebben bovenstaande gevaren goed weten te managen – weliswaar met de nodige leermomenten. Sinds kort mag ik deel uitmaken van verschillende projecten die we gezamenlijk in Da Nang en Eindhoven uitvoeren.
Wat hebben we geleerd? Zorg dat expertise beschikbaar is op alle locaties. Maak de culturele verschillen bespreekbaar en zoek een weg in het midden. Betrek beide teams zo veel mogelijk bij allerlei zaken om de betrokkenheid te verhogen. Laat eventueel de klant beide ontwikkelteams bezoeken, dat schept vertrouwen bij de klant en verhoogt de betrokkenheid bij de ontwikkelteams.
Bij een eerder project hebben we de verhouding van drie ontwikkelaars in Vietnam op een in Eindhoven teruggebracht naar twee-twee omdat het lastig bleek iedereen voldoende snel bij te spijkeren op klantspecifieke domeinkennis. Nu we meer ervaring hebben in de samenwerking is de verhouding drie-twee geworden. Het streven is om dat op korte termijn weer te veranderen naar drie-één en in de toekomst zelfs naar vijf-één.
We houden dagelijkse scrums met het gehele team zodat iedereen verbonden blijft met wat er gebeurt. Bovendien zorgen we ervoor dat er gedurende de looptijd van het project teamleden uit Eindhoven in Vietnam werken of omgekeerd. Mijn huidige schema is drie weken op en drie af. Het tijdsverschil blijft lastig want we hebben maar een halve dag overlap, maar soms kan het in je voordeel werken. Die mogelijkheid gebruiken we dan ook. Als er een probleem optreedt aan het eind van de dag in Eindhoven, heeft Da Nang het antwoord de volgende dag klaarstaan.
Ik zie dat werken met verschillende ontwikkelsites best kan werken, maar het kost veel moeite en vertrouwen is de sleutel. Ik vind het natuurlijk best spannend om regelmatig naar Vietnam af te reizen, maar het zou mooi zijn als tooling dusdanig verbetert dat we de halfwaardetijd een beetje kunnen oprekken en minder energieverslindend hoeven te reizen.