Onderzoekers van HP Labs presenteerden in Nature een wiskundig model en een fysiek voorbeeld van een memristor. Deze passieve elektronicacomponent was daarvoor nog een zuiver theoretische oefening. Leon Chua van de Universiteit van Berkeley filosofeerde begin jaren zeventig als eerste over het element dat op hetzelfde niveau stond als de weerstand, de condensator en de spoel. Volgens Chua zou de memristor (een samentrekking van memory en resistor) eigenschappen hebben die niet haalbaar waren met de drie andere bouwblokken. Stanley Williams en zijn collega‘s bij HP zijn er nu in geslaagd het bestaan ervan aan te tonen.
Een memristor gedraagt zich als een niet-lineaire weerstand met een geheugen. De weerstand is afhankelijk van de lading die al is gepasseerd. ‘s Werelds eerste versie bestaat uit een sandwich van titaniumdioxidefilms. Het geheugengedeelte zit in ‘m in de verandering van de atoomstructuur van de films. De gedoopte bovenste film zorgt voor de elektrische weerstand. Hoe meer stroom daar al doorheen is gegaan, hoe minder vrije ladingsdragers er over zijn en hoe hoger de weerstand.
Williams en Chua claimen dat de ontdekking van de memristor betekent dat alle schoolboeken moeten worden herschreven. Volgens het persbericht van HP opent het de deuren naar ’computers met geheugens die niet vergeten, die je niet meer hoeft te booten, minder energie verbruiken en de data koppelen op dezelfde manier als onze hersenen‘.