Hans Sassenburg (hsassenburg@se-cure.ch) is zelfstandig adviseur en werkzaam bij het Software Engineering Institute Europe. Hij schrijft deze column op persoonlijke titel.
Op het moment dat ik deze column schrijf is het eind december. Ik zit te wachten op JFK in New York op mijn aansluitende vlucht naar Europa. O, voor ik het vergeet, de beste wensen voor 2007. Voor u zijn de feestdagen natuurlijk al voorbij. Vreemd eigenlijk, we overbruggen in dit gesprek met elkaar een tijdsperiode van enkele weken. Ik praat met u in de toekomst, u leest over mijn gedachten uit het verleden.
Heeft u de feestdagen gebruikt om het afgelopen jaar nog eens door te nemen? Goede voornemens voor 2007 gemaakt? Ik ben er juist mee bezig, wat moet ik hier anders doen? Het jaar 2006 was gelukkig een goed jaar. Gezin gezond en harmonieus, helemaal opgenomen in ons Zwitsers dorpje, zakelijk veel nieuwe dingen meegemaakt. Zonde alleen dat juist zo‘n goed jaar zo snel voorbijgaat. Wachten op dit vliegveld lijkt relatief veel langer te duren. Vooral omdat ik me zorgen maak dat ik mijn vlucht vanuit naar Parijs naar Zürich ga missen. Waarom is dat zo? Leuke momenten zijn snel voorbij, saaie momenten lijken eeuwig te duren.
Ik las op mijn heenvlucht een heel aardig boek van Stefan Klein met de titel ’Zeit, der Stoff aus dem das Leben ist‘. Het boek is begrijpelijk geschreven maar wel gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Het is een verhandeling over het begrip tijd, toegepast op de werking van ons lichaam en geest. Wist u dat onze hersenen ons vaak voor de gek houden? Dat we denken dat iets op een zeker moment plaatsvindt of een specifieke tijd duurt, maar dat dit gewoonweg niet klopt? Wist u dat er een minimale tijd bestaat, gerelateerd aan de constante van Planck, en dat er in elke cel van ons lichaam een klokje zit? Jammer, was een leuk boek voor de kerstdagen geweest.
Klein behandelt ook onze biologische klok en legt uit waarom er ochtend- en avondmensen zijn. Geen aanstellerij van mensen dat ze ‘s morgens slecht hun bed uit kunnen komen, gewoon een biologische klok die langer dan 24 uur loopt. Het boek wordt met name interessant voor de industrie wanneer de auteur ingaat op een goede dagindeling. Goed in de zin dat u tegemoetkomt aan de toestand van uw lichaam om zo de productiviteit te verhogen.
Een paar voorbeelden. Moeilijke problemen moet u ‘s morgens oplossen. Punt. Dan presteert u 30 procent beter. Na het middageten wordt u snel moe. Dat heeft niets te maken met de lunch, het is een fysische reactie van het lichaam. Om de productiviteit voor de middag te verhogen, houdt u het beste een kort middagslaapje. De middag kunt u het beste reserveren voor routinematige werkzaamheden, waarbij u er rekening mee moet houden dat u relatief veel fouten maakt. Uw geest is minder scherp bij het werk aanwezig.
En hoe gaat het in de praktijk? Avondmensen komen veel te vroeg hun bed uit, ochtendmensen gaan te laat naar bed. Denkwerk en routinewerk verdelen we willekeurig over een dag. Overuren maken tot laat in de avond is vaak meer regel dan uitzondering. Stiekem een middagslaapje doen kost je je baan. Maar, zeggen de werkgevers, in het komende jaar moet onze productiviteit omhoog. Misschien dat u een idee heeft gekregen voor een aardig verjaardagscadeau voor uw chef?