Qualcomm, Broadcom, of misschien toch een andere partij?
‘Waarom Qualcomm NXP koste wat het kost wil inlijven’, kopte dit magazine eind juli. De netelige positie waarin Qualcomm verkeert, toont immers de dringende noodzaak van diversificatie aan. De smartphonemarkt is over zijn hoogtepunt heen en klanten pikken de licentieformule niet meer die de fabless hun sinds jaar en dag door de strot duwt. De groei moet ergens anders vandaan komen, zoals van automotive. Met de acquisitie van NXP zou Qualcomm daarin in één klap een mooie positie verwerven.
Deze redenering was buiten Hock Tan gerekend, de niet bang aangelegde ceo van Broadcom. Hoewel Qualcomm een flinke slag groter is dan zijn bedrijf, bood Tan er 130 miljard dollar voor. Inclusief schuld én inclusief NXP, mits tegen de afgesproken prijs van 110 dollar per aandeel. Ketst de deal af, dan legt Tan ook zonder NXP hetzelfde bedrag voor Qualcomm op tafel.

Maakt het bod enige kans?
Algemeen wordt aangenomen dat Qualcomm het bod zal afwijzen, maar daarmee is niet noodzakelijkerwijs de kous af. Tan zou een vijandige strijd kunnen beginnen. In de technologiesector komt dat niet vaak voor, maar de omstandigheden en zijn reputatie werken in Tans voordeel. De rente is historisch laag, waardoor investeerders happiger zijn op een avontuurtje. Tan staat bovendien bekend als een meester-dealmaker, wat onder meer blijkt uit de overname van Broadcom toen hij nog aan het roer stond van het eveneens kleinere Avago (het fusiebedrijf ging Broadcom heten). Dat heeft hem veel goodwill opgeleverd bij banken en investeerders.
Wat wil Tan met Qualcomm en NXP?
Het zou helemaal geen gekke gedachte zijn dat het Tan juist om NXP is te doen. Ook NXP en Broadcom zijn een aardige match, terwijl flink wat Qualcomm-activiteiten verkocht zouden moeten worden om de overname langs de mededingingsautoriteiten te krijgen. Het megabedrijf zou immers het smartphone-ecosysteem volledig in zijn greep hebben. Met de opbrengsten kan Tan gelijk een deel van de schulden wegstrepen die hij moet maken voor de overname. Bovendien is het afstoten van niet-kernactiviteiten zijn typische modus operandi.
Het probleem met deze redenering is: volgens financiële media heeft Broadcom NXP al afgewezen voordat Qualcomm in beeld kwam. En anders zou het vrij eenvoudig moeten zijn om NXP’s aandeelhouders te verleiden. Die vinden namelijk massaal dat ze meer moeten krijgen voor hun stukken.
Tenzij hij een listig schaakspel speelt, lijkt het Tan dus toch vooral om Qualcomm te doen.
Dus Qualcomm wil er snel met NXP uitkomen om minder aantrekkelijk te zijn voor Broadcom?
Zonder NXP is het voor Tan inderdaad makkelijker om de overname rond te krijgen, omdat er minder schuld op zijn balans komt te staan. Mogelijk is dat de reden waarom hij alleen de afgesproken prijs voor NXP wil betalen. Anderzijds geeft dat Qualcomm alle reden om er met NXP’s aandeelhouders uit te komen, iets waartoe het waarschijnlijk sowieso bereid was. De bewegingsruimte is echter beperkt, want Qualcomms aandeelhouders zullen niet tolereren dat het management er bakken geld tegenaan gooit alleen om een vijandige overname tegen te houden.
Er is ook een timing-issue: idealiter wil Qualcomm eerst groen licht van mededingingsautoriteiten voor het met NXP’s aandeelhouders om de tafel gaat zitten. Maar hoe langer het wacht, hoe langer zijn eigen aandeelhouders op het bod van Broadcom kunnen kauwen.
Is het nu dan meer of minder waarschijnlijk geworden dat NXP wordt overgenomen?
Eigenlijk doet het titanengevecht tussen Qualcomm en Broadcom er niet veel toe. Zelfs als NXP er nu tussenuit zou glippen, staat er in een mum van tijd een nieuwe koper aan de deur. Automotive-elektronica wordt immers algemeen beschouwd als dé groeimarkt van de komende jaren.