Wintertijd, ik zie er zo tegen op! Dat uurtje langer slapen is welkom, maar je moet wel opstaan om al die klokken een uur te verzetten. De klok op de oven bedien je door twee van de vier knopjes tegelijk in te duwen en de derde te draaien. Maar welke ook alweer? De wekkerradio heeft aparte knopjes voor de instelling van de klok en de twee wekstanden. Maar hoe vind je die miniknopjes in het schemerlicht? Het display in de auto heeft twee knopen voor wel vijf functies. Het kunnen er ook meer zijn. Die knoppen moet je een tijdje indrukken en dan gebeurt er (soms) wat. De telefoonklok staat bij ons al jaren op wintertijd, ongeveer zo lang als we de handleiding kwijt zijn.
De dvd-harddiskrecorder is dan een wondertje. Die gaat vanzelf om. Helaas moet dit machientje zo lang booten dat het programma vaak al is begonnen. Waar de vele kleine knopjes met rare symbooltjes op de afstandsbediening voor dienen, weet ik nog steeds niet. Laatst wilde ik wat foto‘s van een dvd op de harde schijf zetten. Zelfs met de papieren handleiding ernaast lukte dat niet.
We hebben de wereld verrijkt met prachtige elektronica, waarvan alleen de ontwerper de bedieningslogica begrijpt. De softe-warenjongens leveren de ene kreupele applicatie na de andere, en nu lijkt het bedieningsduiveltje ook in de harde waren gekropen. De consequenties worden zichtbaar.
Rode potloden vervangen de stemcomputers. Treinen staan regelmatig stil wegens ’seinstoringen‘. De A73-tunnel is dicht door overbeveiliging en het rekeningrijden gaat tot een volksopstand leiden. De publiciteit over het falende C2000-communicatiesysteem verdringt de bijbehorende ongelukken en rampen van de voorpagina. De snelwegen hebben vluchtstroken nodig om de elektronische auto te kunnen rebooten: de bootstrook of misschien de boetestrook? Mijn ADSL-telefooninternetverbinding ligt er zo vaak uit dat er een mobieltje naast ligt voor noodgevallen. Probeer vooral niets te downloaden als iemand telefoneert. Betalen per internet of Mifare is een uitnodiging tot beroving. In de restaurants van de High Tech Campus zijn de caissières vervangen door zelfbedieningskassa‘s. Maar na een paar weken zaten de dames er weer. Als je zoiets daar niet aan de gang krijgt, waar dan wel?
In onze maatschappij is de digitale revolutie vooral gebruikt voor ordinaire kostenreducties: drukknopjes zijn goedkoper dan draaiknopjes, de scanners kosten minder dan kassadames, liever camera‘s aan het plafond dan agenten op straat. Meestal zijn het geen kostenreducties maar kostenverschuivingen, waarmee de zakkenvullers hun klanten een lage instapdrempel voorspiegelen. De feitelijke kosten komen later. Is dat nou de motivatie voor een samenleving waar de ICT ons leven verrijkt?
Het wordt tijd voor een simplisties reveil! Voortaan moet de techniek ons leven makkelijker maken, in plaats van schijnbaar goedkoper. De overheid betaalt nu een grote groep kenniswerkers zonder een fatsoenlijk plan. Als die kenniswerkers nu eens deze problemen uitzochten, zodat we elektronisch kunnen stemmen en betalen, die tunnel open kan en het overheidscommunicatiesysteem betrouwbaar werkt. En, alstublieft, verzin een simpele truc om alle klokken in huis gelijk te zetten. Dan zien we nog iets van onze belastingcenten terug.
Een krieties testpennel van het simplisties reveil mag de resultaten evalueren. Dan komt het wel goed, want simpel is zinvol: simplicity makes sense. Hebt u zoiets eerder gehoord? Mogelijk, maar nu geen marketingslogans maar goede spullen!