Robert Hendriksen
Alle onderdelen zijn aan elkaar geschroefd. Het systeem werkt. Klanten staan in de rij. Iedereen is blij en het leven geweldig. Maar het ontwikkelproces is nog lang niet klaar.
In het begin gaat het nog lekker. In het eerste ontwerp zaten allerlei redundanties en extra features die achteraf niet nodig blijken, want tijdens de constructie lag de focus op time-to-market en de klant had de specs nog niet helemaal scherp. Bij het eerste gebruik worden de echte bottlenecks pas zichtbaar. Voor de meeste systeemonderdelen is het dus snel duidelijk hoe ze verbeterd kunnen worden en de tweede release kan dan ook relatief snel naar de markt. Dit geldt voor de derde release misschien ook nog, maar daarna blijkt de opbrengst van de verbeteringen steeds kleiner en de inspanning hiervoor steeds groter. De software moet een aantal releases ondersteunen en misschien ook nog wel verschillende configuraties.
Bij verschillende bedrijven heb ik dit zien uitmonden in een grote berg software die alle mogelijke configuraties in het veld moet besturen, waarbij wijzigingen in toenemende mate moeite kosten. Het lijkt wel of er een soort plafond wordt bereikt voor de snelheid waarmee nieuwe features aan de software worden toegevoegd. Bovendien is de wil om te investeren in een nieuwe technologie naar het absolute nulpunt gedaald. De tijd om zaken opnieuw te maken, kan immers niet worden besteed aan het toevoegen van nieuwe functionaliteit en daar gaat alle inspanning in zitten.
Ad Vermeer, systeemarchitect bij Solaytec, heeft in het verleden bij TMC en recentelijk ook bij Sioux zijn visie gedeeld over hoe je slimmer de kosten kunt beheersen tijdens de levensduur van een systeem.
PhD pitches at the Benelux RF Conference
Learn about the latest trends and developments in high-end RF techniques. On 24 May, the Benelux RF Conference will take place in Nijmegen. New this year are the PhD pitches, in which young professionals present their research results. Make sure to reserve your seat in time and register now.
Na de eerste paar releases loopt de complexiteit van het systeem tegen een asymptoot aan en sommige bedrijven blijven met hun productverbetering in een modus hangen waarbij ze niet door dit plafond heen kunnen breken. Ze worden soms rechts ingehaald door de concurrent met een product dat goedkoper is omdat het modernere technologie gebruikt. Zeker op gebied van de softwareontwikkelomgevingen kan het hard gaan. In een paar jaar tijd kan een nieuwe ontwikkelmethodiek of gereedschap op de markt komen die de bouw en het onderhoud een stuk simpeler maakt.
Volgens Ad is dit het moment een nieuwe ideale architectuur te definiëren. Gebruikmakend van de opgebouwde systeemkennis en technologie van het moment kun je een veel leaner, meaner en cheaper systeem bouwen. Maar in plaats van een jaar onder water te zijn om deze architectuur te realiseren, vervang je in het bestaande systeem maar een of twee modules die je op de nieuwe architectuur schoeit.
Dit is de kans om oude ballast gecontroleerd kwijt te raken en nieuwe softwaretechnologie toe te passen. De oude technologie blijft aanwezig totdat de laatste modules zijn aangepakt, maar de complexiteit van de gecombineerde softwaretechnologie zal beter behapbaar blijken dan het eindeloos blijven fiksen van de oude. Waar de nieuwe software niet met oude samengaat, wordt deze niet aangepast maar ook van scratch ontworpen met de softwaretechnologie die je hebt gekozen tijdens de herziening. Het systeem evolueert door revoluties op moduleniveau en de risico‘s blijven beheersbaar.
Wat hiervoor nodig is, is het lef een module te kiezen en de rest ongemoeid te laten. Het vereist dus een plan op systeemniveau om deze werkwijze te realiseren en discipline om je aan de nieuwe architectuur te houden. Het gevolg is dat er focus ontstaat in de gehele ontwikkelgroep, de ontwikkelsnelheid hoog blijft en verbeteringen uiteindelijk sneller op de markt komen.