Geen metaal is bestand tegen de extreme condities in een kernfusiereactor. Dus wat willen onderzoekers van Differ en de Universiteit Gent als reactorwanden gebruiken? De vloeistof en damp van een metaal.
De wanden van de in aanbouw zijnde Iter-proefreactor worden gemaakt van wolfraam, maar in een toekomstige kernfusiecentrale zal dat metaal te snel slijten. Differ-promovendus Stein van Eden onderzocht of vloeibaar metaal uitkomst kan bieden. Al stromend door een fijnmazig netwerk in de wand ‘repareert’ een vloeistof zich immers voortdurend. Bovendien verdampt een deel, waardoor er een kussen voor de wand komt te hangen dat de eerste klappen opvangt.
Van Eden concludeert uit metingen dat het concept veelbelovend is. Zelfs tijdens grote plasmafluctuaties blijft de temperatuur van de wand stabiel. Dit is mede te danken aan een feedbackmechanisme, waarbij meer metaal verdampt naarmate het warmer wordt en er zodoende meer plasma-energie geneutraliseerd wordt.