Anton van Rossum
C.V. vraagt:
Ik ben freelancer en werk nu zo‘n jaar of vier via een bureau als projectmanager in de halfgeleiderindustrie. Met een andere bemiddelaar ben ik in gesprek voor een functie bij een van zijn klanten. De contractbesprekingen waren nog nauwelijks begonnen toen dat bureau met de eis kwam dat ik daar in dienst moest komen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling en dat heb ik ook altijd duidelijk gezegd, daarover bestond bij mij althans geen twijfel. Desondanks zetten ze mij op onaangename wijze onder druk en bedreigden ze mij zelfs om dit toch te doen. Ik zou hun grote financiële schade berokkenen en het bureau in diskrediet brengen.
De opdracht leek daarom nog maar weinig kans van slagen te hebben totdat ik een telefoontje kreeg van de HR-directeur van de klant. Ze hadden een brief ontvangen van het bemiddelingsbureau waarin ik werd beschuldigd van onethisch en onprofessioneel gedrag en waarin als gevolg hiervan mijn kandidatuur werd teruggetrokken. Hij had bij de gesprekken echter een heel ander beeld van mij gekregen. Daarom wilde hij de bemiddelaar graag passeren en mij alsnog de opdracht gunnen. Kan ik dit maken? De kans bestaat immers dat ik het bureau in de toekomst nog nodig heb.
De headhunter antwoordt:
De handelwijze van deze ’bedrijfsadviseur‘ is absoluut schandalig. Daarnaast is ze onbegrijpelijk. Wat wil hij hiermee bereiken? Door een dergelijke brief te schrijven maakt hij zich immers totaal ongeloofwaardig. Een verdere samenwerking met deze opdrachtgever kan hij in het vervolg wel vergeten. Daarnaast maakt hij zich kwetsbaar, want een schriftelijk bewijs van onrechtmatig handelen is geduldig.
Grote waardering heb ik voor de HR-man: zijn handelwijze geeft blijk van een scherp menselijk inzicht, daadkracht en tevens een fijn gevoel voor zaken. Door rechtstreeks in contact te treden, bespaart hij zich bovendien de kosten van het bureau. Je aarzeling om rechtstreeks zaken te doen, is wel begrijpelijk – je wilt liever geen vijanden kweken. Aan de andere kant ben je noch contractueel noch anderszins gebonden aan het bureau en is de optie ooit nog zaken te doen volledig illusoir geworden. Het meest fundamentele vertrouwen ontbreekt volkomen. Wanneer ik het zo bezie, heeft deze ’adviseur‘ blijk gegeven van onbetrouwbaarheid en een gebrek aan ethiek. Hij heeft je woorden verdraaid, ongeoorloofde druk uitgeoefend, je valselijk beschuldigd en zwartgemaakt bij derden. Deze praktijken zijn schadelijk voor de beroepsgroep en zouden voor iedere tuchtrechtelijke instantie aanleiding zijn tot mimimaal een berisping.
De bewering dat jij het bureau in diskrediet zou brengen, is grotesk. Je zou zelf kunnen overwegen juridische stappen te ondernemen, maar wat schiet je ermee op? Bij gebreke van toepasselijk tuchtrecht ben je aangewezen op de gewone rechter, waar een kostbare en trage rechtsgang regel is.
Het belangrijkste is wel of je de opdracht interessant genoeg vindt om de komende tijd je tanden in te zetten. Daarnaast zul je moeten kijken of je met het bedrijf zakelijk tot elkaar kunt komen. Als dit lukt, staat niets een vruchtbare samenwerking meer in de weg.
Vanwege je bezorgdheid over de relatie met het bureau kun je overwegen nog contact op te nemen en opheldering te vragen over de brief. Zodra duidelijk is dat je de brief bezit, zullen ze het daar wel nalaten je nog lastig te vallen.